Un sentimento percorre as nosas vidas. Non é ansiedade, non é depresión, non é euforia nin inquietude. É, simplemente, que estamos mal. Vivimos en sociedades que falan de saúde mental pero que, en realidade, están a falar dun conxunto de conceptos mesturados: desesperanza, cansazo, falta de expectativas, estrés, preocupación e dificultade para saber cando se acabará ese sentimento. O malestar do que falamos ten moito que ver coa incapacidade de imaxinar un futuro que sexa realizable, coa falta de certezas sobre o que ocorrerá mañá ou sobre o reflexo que nos sae ao pensar que o que veña será sempre peor que o que xa pasou. Ante isto, a primeira pulsión da sociedade parece ser a patologización dese malestar, xa sexa pola vía da terapia ou do psicofármaco. Unha opción alternativa, pero igualmente frecuente en certos ámbitos, é a negación da singularidade do sufrimento e a chamada á politización como resposta única posible. Neste libro tratamos de abordar os falsos dilemas ante os que nos enfrontamos ao falar de «o que nos pasa», mirando ás raíces do sufrimento psíquico e expondo solucións que non eludan a complexidade do problema. A saída desta situación xeneralizada de desesperanza non pode recaer sobre a atención individualizada, senón que alude de forma directa a intervencións no ámbito do traballo, dos dereitos de subsistencia e a ampliación a dereitos vinculados aos valores posmateriales —autonomía, liberdade de expresión, desenvolvemento da democracia, etc.— e que son os que fan que nos podamos permitir pensar na conquista do futuro.

1º-2º BAC

Formación Profesional