A escritora e monologuista compón esta biografía a través de relatos pechados que, potentes como disparos, en ocasións quéimannos a pel, énchennos de rabia e dannos ganas de queimar cousas. Con todo, nas súas palabras sempre hai unha porta aberta, o apoio das súas, a tenrura coa que fala das súas raíces e por suposto a intención deliberada de converter as dores e violencias propias en movementos e accións colectivas.
Varela non se presenta soa, senón que ao longo do libro convoca un akelarre de mulleres artistas, a través de cuxas citas e referencias podemos aproximarnos ao universo máis persoal e político da autora. A falta de reparación, ou á espera dela, oxalá ''Lo que quede'' sirva como alivio do vivido